To dość częsta przypadłość, stwierdza się je u ponad 50% Pań, znacznie rzadziej u Panów.
Guzki mogą być pojedyncze, może być ich kilka, może też cała tarczyca mieć budowę wieloguzkową.
W zależności od wyglądu guzka w badaniu USG dzielimy je na :

normoechogeniczne
hypoechogeniczne (hipoechogeniczne)
hyperechogeniczne (hiperechogeniczne)

Kiedy guzki mogą stanowić problem ?:

Duże guzki - mogą dawać objawy uciskowe. Guzki mogą produkować hormony tarczycy poza kontrolą organizmu - takie guzki nazywamy autonomicznymi. Jeżeli produkują hormony tarczycy w nadmiarze i wywołują nadczynność tarczycy nazywamy je toksycznymi (jeżeli nie wychwytują jodu więcej niż otaczająca tkanka - obojętnymi).
Guzek tarczycy to może być nowotwór złośliwy (do 4 % wszystkich przypadków).
W badaniu USG można stwierdzić następujące cechy świadczące, że są to guzki „podejrzane” :

Hypoechogeniczny guzek
Drobne zwapnienia w guzku
Nieregularna granica – nieregulana to znaczy widoczna, ale falista i zazębiona. Nie mylić z nieostrą (niewyraźną) czyli rozmytą, trudno widoczną
Wzmożony centralnie (a nie tylko na brzegach) przepływ w power doppler

Większość guzków to oczywiście guzki łagodne (niezłośliwe).
 

Leczenie guzków tarczycy

Leczenie sztucznymi hormonami
Badania z zastosowaniem ścisłych metod weryfikacji statystycznej przy podawaniu sztucznych hormonów, wykazały zmniejszenie objętości tarczycy u pacjentów z wieloguzkowymi zmianami zaledwie o 1-7%.


Leczenie operacyjne.
Jest to sposób skuteczny, niestety jak każdy zabieg operacyjny obciążający. Do nawrotów (odrostu) dochodzi u ok. 40% pacjentów w przeciągu 20 lat od leczenia.
Zazwyczaj po leczeniu konieczne jest stałe przyjmowanie (substytucja) hormonów tarczycy w zastępstwie usuniętego narządu.


Leczenie przy pomocy radiojodu (J131).
J131 to pierwiastek promieniotwórczy wychwytywany przez tarczycę i niszczący tarczycę - jego zastosowanie jest najbezpieczniejszą i bardzo skuteczną metodą.
Niestety w przypadku leczenia guzków tzw. obojętnych – nie wychwytujących intensywnie jodu - potrzebna jest duża dawka izotopu co wiąże się z małą dostępnością leczenia i czasową izolacją pacjenta po leczeniu. Zazwyczaj po leczeniu konieczne jest stałe przyjmowanie (substytucja) hormonów tarczycy w zastępstwie zniszczonego narządu.
Skuteczność metody można zwiększyć podając syntetyczny hormon TSH, co nasila wychwyt promieniotwórczego jodu.
Zazwyczaj osiąga się zmniejszenie objętości tarczycy o 30-60%.


Leczenie wstrzyknięciami etanolu. 
Jest to metoda polegająca (jak sama nazwa mówi) na wstrzyknięciu 70% etanolu (alkoholu etylowego) do guzka tarczycy. Powoduje to denaturację (zniszczenie) tkanki guzka doprowadzając do jego znacznego zmniejszenia i zaprzestania produkcji hormonów przez guzka. Takie działanie zapobiega też wzrostowi guzka tarczycy w przyszłości.
Zabieg ten wykonuje się pod kontrolą ultrasonograficzną – przypomina biopsję tarczycy.
Nie jest to zabieg jednorazowy – powtarza się go kilkakrotnie w zależności od objętości guzka.
Uciążliwością dla chorego może być bolesność w trakcie i po zabiegu – dlatego w przypadku braku przeciwwskazań stosujemy tzw. premedykacjętypową dla drobnych zabiegów chirurgicznych i diagnostycznych znoszącą ból i odczucie lęku.


Leczenie przy pomocy elektrostymulacji prądami Bernarda i prądem galwanicznym.
Jest to metoda stosunkowo młoda licząca 20 lat od odkrycia przez Polaka doktora Viktora Żenni zwana na świecie metodą Zenni.
Metoda ta charakteryzuje się tym, że nie powoduje skutków ubocznych i ryzyka u pacjenta.
Wymaga wizyty przynajmniej dwa razy w miesiącu w gabinecie fizykalnym po jakimś czasie, raz przez okres wielu miesięcy, co stanowi dodatkowy koszt.
Jak dotąd NFZ nie pokrywa kosztów leczenia, ale pamietajcie jest metoda Zenni wyjątkowo skuteczna i przyszłościowa.